Dromen

Dromen....

Dagdromen...

Plannen maken..........

Het is even allemaal weg. 

Normaal ben ik iemand die van de ene grote droom naar de andere grote droom leef, het is mijn motivatie in het leven. Ik ben dan ook heel goed in dagdromen en andere dingen waarbij visualisatie komt kijken. Zo worden dromen plannen en plannen doelen om naar toe te leven.

Aan het einde van de zomer gaf ik zo'n grote droom op, de prijs was me te hoog. Het vreemde is alleen dat er geen droom voor in de plaats gekomen is. Mijn moeder zei altijd, "Een mens zonder dromen is geen mens." Wat wel duidelijk maakt waar ik mijn aanleg voor dromen en plannen maken vandaan heb. Maar volgens haar uitleg zou ik nu dus geen 'mens' zijn.

Het is waar, ik ervaar mezelf anders nu, ervaar de dingen die gebeuren anders dan ik gewend ben. Geen doel hebben en wachten op een nieuw doel, wat er ongetwijfeld gaat komen doet me beseffen dat er een nieuwe tijd komt met nieuwe inzichten, zoals al eerder gebeurt is. Blijkbaar is dat wat ik nodig heb om te groeien, als mens en spiritueel. Alleen ben ik de vorige keren wat langzamer van het één in het andere over gegleden en was er geen abrupt zoals nu. Het ging heel geleidelijk en de inzichten in wat ik op dat moment nodig had kwamen als vanzelf. Maar nu is er dus een soort van groot vacuüm, waarin wel alles wat ik weet ligt opgeslagen maar waar ik even niet zoveel mee kan.

Ik heb mij al bedacht dat dit misschien het examen is van mijn lessen in geduld. Alles wat ik wilde wilde ik vaak meteen. Wachten... stond in hele dunne lijntjes in mijn woordenboek, dus daar las ik snel overheen. Mijn ogen werden ik denk zo'n jaar of twee geleden geopend toen ik mijn handen liet lezen en de meneer aan de andere kant van de tafel meteen tegen mij zei; "Andere mensen begrijpen je niet hè?" Die opmerking kwam bij mij al direct binnen, want ja ondanks dat ik mijn best deed om alles uit te leggen en transparant te zijn, was dat vaak het geval. "Je denkt heel erg snel" zei de handlezer, "Je bent in een paar seconden van het idee al bij het eindresultaat en hebt alle tussenliggende facetten al overzien. Terwijl andere mensen nog in de begin fase wikken en wegen of ze nu dit moeten doen of dat. Jij slaat die fase over en hebt hem ook niet nodig." Het is waar dat het zo bij mij werkt en ik vind het nog steeds heel waardevol dat hij mij dat kon laten inzien. Ik heb dus heel snel mijn mening klaar, maar ik kan hem ook weer heel snel herzien als ik nieuwe informatie heb. Ik probeer geduldiger te zijn sindsdien, andere mensen een kans te geven mij bij te benen, zodat de communicatie beter tot stand komt. Ik probeer niet meer elk idee direct uit te voeren, ik denk natuurlijk nog steeds zo snel, dat is nu eenmaal wie ik ben, maar ik heb geleerd geduldiger te zijn en ik heb daar twee jaar over gedaan, en dat wachten op een nieuwe droom, een nieuw doel en mijn houding daarin, dat is het absolute examen.

Ik denk dat ik ben geslaagd.